Każde dziecko ma indywidualne tempo rozwoju , a skala prawidłowego rozwoju jest stosunkowo
duża. W większości przypadków rodzice nie mają powodów do zmartwień, jednak niekiedy
maluchy odbiegają od swoich rówieśników. Aby w porę wychwycić wszelkie
nieprawidłowości, warto poznać symptomy wskazujące na prawdopodobieństwo
przekształcenia się problemów emocjonalnych, psychicznych i fizycznych w opóźnienia
rozwojowe. Jeśli rodzicowi wydaje się, że jego dziecko rozwija się wolniej niż powinno,
koniecznie należy to skonsultować ze specjalistą . Wczesne rozpoznanie problemu może pomóc
dziecku w wyrównaniu deficytów rozwojowych. Dlatego warto otwarcie rozmawiać z rodzicem o wyraźnych niepokojących symptomach funkcjonowania dziecka w przedszkolu.
1.Rozwój mowy – opóźnienia
Problemy z mową to najczęściej spotykane opóźnienie w rozwoju. Trudności
z wysłowieniem oraz ze zrozumieniem słyszanych informacji może mieć wielorakie podłoże. Wolniejsze tempo rozwoju mowy może być spowodowane chociażby kontaktem z więcej niż jednym językiem lub powodem może być trudności w uczeniu się lub
niedosłuch. Na kontakty społeczne wpływ może mieć również autyzm i inne zaburzenia
rozwoju. Jeżeli lekarz stwierdzi u dziecka opóźnienie w rozwoju mowy, konieczna może być
terapia językowa. Bardzo ważne jest, by rodzice codziennie rozmawiali z maluchem
i zachęcali go do śpiewania oraz powtarzania wyrazów oraz częste czytanie dziecku książek . Opóźnienia w nauce mowy można nadrobić, ale lepszym wyjściem
jest zauważenie w porę pierwszych sygnałów alarmowych, że maluch nie nadąża
za rówieśnikami.
Niektóre dzieci mają trudności z rzucaniem piłki lub czynnościami wymagającymi większej
dokładności, takimi jak kolorowanie obrazka. Przyczyny takich problemów są różne.
Najczęściej winien jest brak odpowiedniej stymulacji w młodszym wieku lub autyzm.
Niekiedy odpowiedzialne są problemy ze wzrokiem lub zaburzenia dotykające mięśni, które
zakłócają ich koordynację. Leczenie opóźnień zdolności motorycznych zależy od przyczyny
problemów. Zwykle polega ono na zachęcaniu dziecka do aktywności fizycznej. Jak poznać,
że zdolności motoryczne dziecka są zbyt mało rozwinięte? Trzyletnie dziecko może często się
przewracać oraz mieć trudności z wchodzeniem i schodzeniem po schodach. Typowe jest
także ślinienie się i niewyraźna mowa, a także problemy z korzystanie z małych przedmiotów,
na przykład z budowaniem wieży z 4 klocków. Z kolei czteroletnie dziecko może mieć
trudności z rzucaniem piłką ponad głową, podskakiwaniem w miejscu, jazdą na rowerku,
chwytaniem kredki pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym oraz budowaniem wieży z
więcej niż 4 klocków. W przypadku dzieci pięcioletnich problemy ze zdolnościami
motorycznymi mogą objawiać się niezdolnością do zbudowania wieży z 6-8 klocków,
dokładnego mycia zębów i umycia oraz wysuszenia dłoni. Maluchy mogą również mieć
kłopoty ze zdjęciem ubrań i trzymaniem kredki w dłoni.
Dzieci mogą doświadczyć problemów w interakcjach z dorosłymi i innymi dziećmi. Powody
takiego stanu są różne, od zaniedbania przez rodziców, po zaburzenia, takiego rodzaju jak
autyzm, zespół Aspergera lub syndrom Retta. W przypadku zaburzeń stosuje się zwykle leki
i specjalną terapię behawioralną. Wskazane jest także, by rodzice uczestniczyli w zajęciach,
które pomogą im nawiązać z dzieckiem więź emocjonalną. Pierwsze sygnały alarmowe
u dzieci trzyletnich to: minimalne zainteresowanie innymi dziećmi, trudności
z odseparowaniem się od rodziców oraz unikanie kontaktu wzrokowego. W przypadku dzieci
czteroletnich wyżej wymienione zachowania pogłębiają się. Maluchy reagują płaczem
na nieobecność rodziców, ignorują inne dzieci, nie reagują na słowa osób spoza rodziny,
łatwo wpadają w gniew i stawiają opór między innymi wobec korzystania z toalety.
Natomiast pięciolatki opóźnione emocjonalnie i społecznie przez większość czasu są smutne,
zgaszone, przestraszone lub agresywne. Niekiedy wachlarz ich emocji jest bardzo
ograniczony. Zwykle dzieci te nie są w stanie pozwolić rodzicowi oddalić się bez zrobienia
scen. Poza tym wykazują bardzo mało zainteresowania wymyślaniem zabaw i bawieniem się
z innymi dziećmi.
Problemy z myśleniem i zdolnościami poznawczymi mogą nastąpić na skutek defektów
genetycznych, czynników środowiskowych, chorób, przedwczesnego porodu, zaburzeń
układu nerwowego i niedotlenienia podczas porodu. Odpowiedzialny może być również
kontakt z alkoholem lub substancjami toksycznymi podczas ciąży matki, a nawet wypadek.
Im wcześniej rodzice zauważą opóźnienie, tym szybciej dziecku może udać się dogonienie
rówieśników. Leczenie tego typu opóźnień obejmuje zwykle terapię i specjalną edukację.
Jakie są sygnały alarmowe, wskazujące na opóźnienia dziecka w rozwoju poznawczym?
U trzylatka powodem do niepokoju mogą być trudności z narysowaniem koła, niewielkie
zainteresowanie zabawkami, a także brak zrozumienia prostych poleceń. Maluch może
również unikać zabaw wymagających wyobraźni. Podobnie wyglądają oznaki opóźnienia
u czterolatków. Dodatkowo można spodziewać się zupełnego braku zainteresowania grami
i zabawami interaktywnymi. Natomiast u pięciolatka można zauważyć brak zdolności do
skupienia uwagi na dłużej niż pięć minut. Dziecko z opóźnieniem poznawczym łatwo
dekoncentruje się. Większość opóźnień rozwojowych jest niegroźna, a dzieci zazwyczaj
doganiają rówieśników. Jeśli leczenie jest wdrożone odpowiednio wcześnie, nawet maluchy z
poważnymi opóźnieniami są w stanie nadrobić zaległości i w dalszym etapie życia rozwijać
się tak samo, jak pozostałe dzieci.